Ernest is mijn held - Reisverslag uit Kigali, Rwanda van Theo Bracht - WaarBenJij.nu Ernest is mijn held - Reisverslag uit Kigali, Rwanda van Theo Bracht - WaarBenJij.nu

Ernest is mijn held

Door: theovanbracht

Blijf op de hoogte en volg Theo

20 Februari 2012 | Rwanda, Kigali

Ernest is mijn held Donderdag 16 februari

Tijdens het ontbijt (fruit,thee,brood,jam) bereid ik mijn dag voor. Slapen wil nog niet echt lukken. Er spookt weer van alles door mijn hoofd: :):):):):):):):)de school heeft mijn ondersteuning gevraagd bij het ontwikkelen van een kwaliteitsplan (roadmap) voor deze school. dat betekent het herschrijven van curriculum(bestaande opleidingen herzien en nieuwe ontwikkelen) en daarbij aanpassen van nieuwe leermethoden,de lessen die gegeven worden zijn o.a Food Production, Custumer Relations,Menu planning,Leadership&Professional Development,Food&Beverage and F&B control and Practical Service and Kitchen.Er is theorie en praktijk. afgelopen dagen heb ik, zonder in details te treden, geconstateerd dat het leerproces verbetering behoeft op verschillende punten. hoe kan ik de docenten trainen de aandacht van leerlingen te vergroten, de leeromstandigheden bij zowel theorie als praktijk verbeteren(de leerlingen staan 3 uur te luisteren naar een docent die dat niet in de gaten heeft? ,met 15 leerlingen rondom een kleine werkbank in een overlichte keuken leren snijden? In een vuil restaurant op school les krijgen over Hygienic in het algemeen en Personal verzorging!het bord in de klas als een kladblok gebruiken..en dat met 84 leerlingen in de banken…:):):):):):):):).
…….voor me uit starend keek ik waarschijnlijk nogal moeilijk waardoor, mijn obertje bezorgd vroeg “It’s something wrong,sir” en ik antwoordde met een diepe zucht “It’s difficult, my son” ..en hij zei: “nothing is easy,sir” hij ging weg om toast met ommeletje kaas voor mij te halen. Op dat moment, door zijn opmerking ,brak de zon door en realiseerde ik me dat voor alles een oplossing is, De weg naar school leek wat minder hobbelig en het was opgehouden met regenen. De school kwam in zicht …. Het is een mooi gebouw al is het gedateerd.Het is ook een feest om te zien hoe enthousiast de studenten zijn en hoe verzorgd ze eruit zien. En wat wil je nog meer als je een lokaal binnenstapt en 41 man sterk zeggen: “Good morning mister Theo”….Hoezo moeilijke ochtend, Theo!!Wat wij missen en zij hebben? Een hoge concentratie tijdens de lessen; ze letten goed en lang op daar kunnen ze bij ons nog een puntje aan zuigen. En daarbij staat de docent hoog op de hierarchische ladder en is hij/zij leading in het hele leerproces maar dat is dan ook weer een enorme valkuil.
Om 18.30 uur was ik vermoeid en had behoefte aan rust in mijn hoofd en had zin in een plezierig en ongecomliceerd gesprek met een nederlander. Ik had gehoord dat in het andere hotel Beausejour (zie internet 2 hotels een eigenaar) ….ik slaap in auberge beausejour…af en toe Nederlanders verblijven en het was om de hoek. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en gevraagd of er Nederlanders waren in het hotel. No sir, there is only one Dutch woman. What can i do for you?’…zou ik het durven?….Ik maakte me bekend met mijn visitekaartjes (ook het kaartje van de school ) en toen hij mijn uitstraling zag gaf hij mij het telefoonnummer van haar kamer. Ik belde..”met Annelies… ja, ahum, mag ik mij even voorstellen…..”en verdomd, mijn aanpak deed wonderen en zij wilde met mij dieneren (met een e minder) Anne-Lies (47 jaar, moeder van 4 zonen, inclusief haar man) werkt internationaal voor het VNG (vereniging nederlandse gemeenten) als senior Project Manager en reist de wereld rond.) het werd een hele aangename avond. Ik nam om 10.00 uur afscheid en wenste ze goede reis; ze zou laat in de middag weer naar Nederland vertrekken. Op de Nederlandse ambasade kwam ik ze ‘s morgens toch weer tegen (even zwaaien) ….toch weer een leuke dag gehad
….weet je, Ernest,het obertje verloor zijn ouders tijdens de genocide in 1994; verloor?..ze zijn vermoord en afgemaakt als beesten dus;…..hij was toen 6 jaar ..en hij heeft nog een zusje die opgevoed wordt door zijn tante;hij zocht vanaf de eerste dag met een big smile mijn contact. Hij noemt mij “father” en als ik wegloop met mijn tas onder mijn armen “Enjoy your day, father” Toen ik vertelde dat mijn zoon Seth op bezoek kwam kreeg hij het te kwaad…….
Ernest is mijn held!

  • 20 Februari 2012 - 20:20

    Babs:

    he pa,

    Flink wat werk voor de boeg zou je zeggen, succes ermee. Houd het overzichtelijk..het zijn maar een paar weken.. Fijn dat je je in Kigali op je gemak voelt.
    x babs

  • 21 Februari 2012 - 16:19

    P.schilders:

    Ik weet van Marijn dat je als blanke wel opvalt en roepen daar ze ook poppetje naar jou zoals in Suriname maar je bent zo wie zo al een poppetje.Ik vond het wel een mooie foto jij achter op de motor met een helm op zo ben je toch ook geboren he? Ik vind het knap van je dat je dit bent aangegaan en hou vol suc6. Gr Peter van de maandagavond .

  • 21 Februari 2012 - 19:44

    Theo V:

    He Theo wat een avontuur en dat in je uppie.
    Geweldig, ik blijf je volgen, je schrijft leuk, maak er straks een boek van.
    Hard werken en erg warm maar geeft ook veel voldoening.
    Greot Theo, Anja

  • 22 Februari 2012 - 17:10

    Henk Van S.:

    Tja Theo, het is Afrika. Relativeren, dat is inderdaad wat wij van hen kunnen leren. Boeiend geschreven.
    Groetjes
    Annelies en Henk

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Theo

beste bezoeker, Leuk dat je mijn site bezoekt; ik heb een job te doen in Rwanda in de hoofdstad Kigali op het RTUC (Rwanda Tourism University College)Ik hoop dat mijn verhaal je inspireert. Theo

Actief sinds 08 Feb. 2012
Verslag gelezen: 160
Totaal aantal bezoekers 11465

Voorgaande reizen:

11 Februari 2012 - 04 Maart 2012

Duiken in het diepe........

Landen bezocht: